Έντεκα νέες γυναίκες συζητούν για τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί. Ανοιχτή συνέντευξη-συζήτηση της δημοσιογραφικής ομάδας του 1ου Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού.

 

Η δημοσιογραφική ομάδα εδώ και καιρό συζητά το μεγάλο θέμα της εποχής. Σήμερα, παίρνουμε συνέντευξη. Από τους εαυτούς μας. Γιατί θέλαμε πραγματικά να μιλήσουμε. 

Δεν φορούσε σωστά τη μαντήλα. Την έσυραν, της αφαίρεσαν τη ζωή. Πληροφορηθήκατε από τα Μ.Μ.Ε., τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί, από την «Αστυνομία Ηθών». Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη;

Είναι προφανές πως σοκαρίστηκα. Η πράξη ήταν απάνθρωπη. Είναι τραγικό να συμβαίνουν πράγματα σαν κι αυτά στις ημέρες μας.

Γιατί να ενδιαφέρει μια νέα γυναίκα στην Ελλάδα μια δολοφονία σε μια μακρινή χώρα; 

Γιατί πλέον οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες, έχουν άμεση επικοινωνία. Είναι καιρός για κοινούς αγώνες υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σκεφτήκατε ότι ήταν κάτι που θα μπορούσε να συμβεί σε σας, αν είχε τύχει να γεννηθείτε κάπου αλλού; 

Ο αγώνας για ελευθερία δεν έχει χρώμα, εθνικότητα, θρησκεία. Θα μπορούσε  να είναι ο καθένας. Τελικά η ζωή είναι ένα παιχνίδι συμπτώσεων. Τυχαιότητας.

Είδατε τις διαδηλώσεις - αληθινή επανάσταση για τη δικαιοσύνη. Σκέψεις; Συναισθήματα; 

Η πρώτη σκέψη μετά τις διαδηλώσεις είναι το κοινωνικό χάσμα, ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες. Νιώθω θλίψη αλλά και περηφάνια για τις γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να επαναστατήσουν.

Ήταν έκπληξη για σας η παγκόσμια συμπαράσταση, κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα; 

Προσωπικά πιστεύω ότι η συμπαράσταση σε αυτές τις γυναίκες-ηρωίδες ήταν απαραίτητη και για τις ίδιες αλλά και για όλες τις γυναίκες του κόσμου. Με εξέπληξε όμως το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων στάθηκε δίπλα τους, πράγμα που, ειδικά όταν αφορά αυτές τις χώρες, δεν γίνεται συχνά. αντιθέτως υπάρχουν στιγμές που μας φαίνεται εύκολο να καταδικάζουμε εκείνους που βιώνουν δυσκολίες, και μιλώ για τους πρόσφυγες από τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Έτσι, οι εκδηλώσεις συμπαράστασης ομολογώ όχι μόνο με εξέπληξαν αλλά και με συγκίνησαν βαθιά.

Κορίτσια καίνε μαντήλες, κόβουν τα μαλλιά τους, για να διαμαρτυρηθούν. Τι σημαίνει αυτό για σας, ως νέες γυναίκες; 

Οποιαδήποτε παραβίαση των κανόνων του Ιράν  θεωρείται «ανάρμοστη ενδυμασία» και αδίκημα - γιατί έτσι ορίζουν εκείνοι τον καθωσπρεπισμό. Οι γυναίκες, ωστόσο, επαναστατούν, κόβουν τα μαλλιά τους και καίνε τις μαντήλες τους - μαζί με αυτά καίνε και την καταπίεση αιώνων. Τα μαλλιά τους ανεμίζουν ξανά ελεύθερα.  Για εμένα αυτή η επανάσταση σημαίνει πολλά . Μου δείχνει ότι δεν πρέπει να πάψω να ονειρεύομαι και να παραδειγματίζομαι από εκείνους τους διαδηλωτές που δεν σταματούν να ελπίζουν, ακόμη και αν δεν τα  καταφέρουν .

Είδαμε αιματηρή αντίδραση στις διαδηλώσεις. Σκεφτήκατε τι θα κάνατε εσείς στη θέση τους; 

Θα πολεμούσα για τα δικαιώματά μου, και γι’ αυτά των «αδερφών» μου, μέχρι την τελευταία μου πνοή.

Ακούγεται ότι ίσως καταργηθεί η Αστυνομία Ηθών, αλλά όχι η νομοθεσία για τις διακρίσεις. Θα ήταν νίκη αυτή; 

Το να καταργηθεί η Αστυνομία Ηθών, είναι ελάχιστο επίτευγμα. Είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι αυτό που περιμένουμε, όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές.

Η στάση του υπόλοιπου κόσμου ήταν αρκετή; Το Ιράν δεν είναι η μόνη χώρα που εφαρμόζει ανάλογες διακρίσεις. Είναι υποκριτική αυτή η στάση;

Άνθρωποι από όλο τον κόσμο έχουν βγει στους δρόμους. Αυτό δεν μπορεί να είναι λάθος. Η στάση των κυβερνήσεων, ναι. Είναι ασήμαντη.

Το 2022 φεύγει σε λίγο με αυτές τις εικόνες. Ποιο είναι το όραμά σας για τον κόσμο; Το άλλαξε αυτή η ιστορία;

Θα ήθελα να τελειώσει η καταπίεση. Η κοσμοθεωρία των ανθρώπων θα έπρεπε να συμβαδίζει με το σήμερα. Όχι άλλοι θάνατοι επειδή δεν φόρεσες σωστά το χιτζάμπ και φαίνονταν τα μαλλιά σου.

Νιώθετε ότι εδώ, στην Ελλάδα, τα δικά σας δικαιώματα γίνονται σεβαστά;

Στην χώρα μας, τα δικαιώματα της γυναίκας φαινομενικά είναι αυτονόητα και σεβαστά. Στην πραγματικότητα όμως, οι γυναίκες υποτιμούνται καθημερινά και υπάρχουν πολλές διακρίσεις. Είναι κάτι γνωστό, αν και δεν είναι μια δημοφιλής άποψη. Παρατηρείται ακόμα και σε παιδικές ηλικίες, σε αθώα, θα λέγαμε, θέματα, όπως το κατά πόσο ένα κορίτσι «πρέπει» ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Βλέποντας την κατάσταση που επικρατεί σε άλλες χώρες, νιώθω ευγνώμων που γεννήθηκα στην Ελλάδα. Όμως, επειδή αλλού τα πράγματα είναι χειρότερα, δεν μπορώ ούτε να το αποδεχτώ, ούτε να σωπάσω. Σε τέτοιες καταστάσεις τίποτα δεν είναι αποδεκτό και η σιωπή όλων μας  σημαίνει συνενοχή  

          

Συντακτική ομάδα: Εύα Αγγελάκη, Φωτεινή Βαλλιανάτου, Λυδία Βογιάκη, Βενετία Δασκαλάκη, Ιωάννα Ζαμπιάκη, Σμαράγδα Κουσκούνη, Αγγελική-Δανάη Λίτσα, Ιωάννα Μήλα, Ραβνίτ Ντιλλόν, Μαρίζα Παναγιωτέρη, Μαρία Ρουμελιώτη.

Τα Χριστούγεννα μέσα μας και…Santa’s Rock around the clock! Από την Αγγελική-Δανάη Λίτσα

 Ακόμη μια φορά η αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού, φιλοξένησε παιδικές φωνές, σε ένα μαγευτικό ταξίδι γεμάτο με  ευχές, αγάπη και…μελομακάρονα! 

Η χορωδία των καλαντιστών, αποτελούμενη αυτή τη φορά από μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Σκάλας Ωρωπού και Νέων Παλατίων, του Γενικού Λυκείου Ωρωπού και του Γυμνασίου μας, κατάφερε να μεταφέρει το κοινό σε έναν κόσμο όπου ο Αϊ Βασίλης υπάρχει, και το αστέρι της Βηθλεέμ λάμπει στον ουρανό, καθοδηγώντας ανθρώπους στην πιο ζεστή γωνιά που κρύβεται μέσα τους. Μέσα από δεκαπέντε τραγούδια, εκ των οποίων το ένα ήταν παραδοσιακά κάλαντα όχι απλά μιας άλλης περιοχής αλλά και μιας άλλης χώρας, ο καθένας μας μπόρεσε να θυμηθεί όλα εκείνα τα ζεστά Χριστούγεννα που πέρασε κάποτε - στον δικό του μοναδικό τόπο, με τους δικούς του αγαπημένους ανθρώπους. Ναι, τα Χριστούγεννα είναι εκείνη η ξεχωριστή χώρα όπου ζει το παιδί μέσα μας.

Μικροί και μεγάλοι αφού τελείωσε η γιορτή είχαν την δυνατότητα να αγοράσουν βιβλία ή ακόμα και χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά από το εορταστικό παζάρι το οποίο είχε στηθεί από το σχολείο μας σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων στον χώρο της καταστόλιστης αίθουσας. 

Φυσικά δεν έλειπαν οι εκπλήξεις, αφού χωρίς καμία προειδοποίηση,  όπως άλλωστε συμβαίνει και την Παραμονή Πρωτοχρονιάς, ένας ιδιαίτερα ροκ Santa Claus έσκασε μύτη, φέρνοντας χαρτί και καλαμάρι μαζί με γλυκίσματα στους παρευρισκόμενους.  

Τα Χριστούγεννα είναι πολλά παραπάνω από μια θρησκευτική γιορτή. Μας θυμίζουν πολλές σημαντικές αξίες όπως την αγάπη και την αλληλεγγύη. Είναι μια γιορτή που συνήθως επιλέγεις να την περάσεις με τους αγαπημένους σου ανθρώπους, με την οικογένειά σου και με τους φίλους σου. Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός πως, μετά από χρονιές μουντές και δύσκολες, όπως αυτές της καραντίνας, μπορούμε να δώσουμε πίσω στα Χριστούγεννα την μαγεία που τους είχαμε αφαιρέσει τόσο ξαφνικά, και τόσο άδικα. Χρόνια πολλά!

Η σελήνη, τα τρελά νερά…στο περίπου και στα ρεύματα του Ευρίπου! Γράφει η Εύα Αγγελάκη

 Τι μέρα κι η σημερινή, και πόσο ενδιαφέρουσα εμπειρία για όλους μας! Η Γ΄ Γυμνασίου του σχολείου μας  επισκέφτηκε την ξακουστή γέφυρα της Χαλκίδας. Η εκδρομή ξεκίνησε με την αναχώρηση από το σχολείο στις 8:30 και αφού φτάσαμε στον προορισμό μας, την ξενάγησή μας ανέλαβε ο κ. Χαράλαμπος Σφέτσος. Εξαιρετικός και ευγενέστατος,  ο κύριος Σφέτσος μας υποδέχθηκε με χαρά και μας μίλησε για το περίεργο φαινόμενο των «τρελών νερών της Χαλκίδας». Αφού μοιράστηκε τις γνώσεις του μαζί μας, μάς έδωσε και μια μικρή συνέντευξη που περιλαμβάνουνε παρακάτω στο άρθρο. Από όλο αυτό κερδίσαμε σίγουρα πολλές γνώσεις. Η πιο απλή ωστόσο: το ξέρατε ότι τα νερά της Χαλκίδας άλλοτε πάνε δεξιά και άλλοτε αριστερά; Θα αναρωτιέστε - πως γίνεται αυτό; Μία απάντηση έχω μόνο. Η σελήνη! Η σελήνη έλκει τη Γη μας και τα νερά ακολουθούν την τροχιά της με το φαινόμενο της πλημμυρίδας να δημιουργεί από την αρχαιότητα το εντυπωσιακό φαινόμενο στον πορθμό του Ευρίπου. 

Φυσικά η Χαλκίδα είναι υπέροχη αυτή την εποχή, κι έτσι, φυσιολογικά, η εκπαιδευτική επίσκεψη τελείωσε με την βόλτα που όλοι περιμέναμε πώς και πώς. Ωστόσο, στην επιστροφή σκέφτηκα ότι δεν μπορεί παρά να αισθάνεται κανένας τυχερός όταν μπορεί το σχολείο του να συνδυάζει γνώση και διασκέδαση σε τόσο σοφές δόσεις. Ελπίζω σύντομα να οργανώσουμε μια παρόμοια δράση! 

Και παρεμπιπτόντως, τα τρελά νερά; Μάλλον δεν έχουν γνωρίσει τους συμμαθητές μας…

Συνέντευξη με τον κ. Σφέτσο Χαράλαμπο, ξεναγό στην Παλιά Γέφυρα της Χαλκίδας.

- Πως ονομάζεστε;

- Ονομάζομαι Σφέτσος Χαράλαμπος.

- Πόσα χρόνια ασκείτε αυτό το επάγγελμα; Εννοώ του ξεναγού στην Παλιά Γέφυρα της Χαλκίδας.

- Έξι χρόνια περίπου παρουσιάζω το φαινόμενο (Ευρίπου) αλλά η έρευνα μου για το παλιρροϊκό φαινόμενο ξεκίνησε το 1989. Αργότερα σκέφτηκα αυτές τις ξεναγήσεις.

- Άρα δεν το κάνετε επαγγελματικά, αλλά εθελοντικά; 

- Ακριβώς. Ασχολούμαι με τον τουρισμό ως επαγγελματίας. Αυτό το κάνω για την πόλη. 

- Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον;

- Η έρευνα για το φαινόμενο είναι πραγματικά εντυπωσιακή, δηλαδή, αυτό ανακάλυπτα κάθε φορά, το τι γίνεται στο σύμπαν και αυτό με έκανε να συνεχίζω την έρευνα μου. Έτσι έφτασα στο σημείο να παρουσιάζω αυτό το φαινόμενο. 

- Σας ευχαριστούμε!

- Κι εγώ!

Χριστούγεννα χωρίς τραγούδια; Μελομακάρονα χωρίς μέλι. Γράφει η Αγγελική-Δανάη Λίτσα

 Μια όμορφη συνεργασία - μια βραδιά συγκίνησης στην 5η Συνάντηση Σχολικών Χορωδιών του Δήμου Διονύσου

Μόνο όσοι παρεβρέθηκαν στο χώρο εκδηλώσεων του Αρσακείου Εκάλης μπορούν να συλλάβουν την έννοια τον Χριστούγεννων με τον εντυπωσιακό τρόπο που την αποτύπωσαν οι χορωδίες των παιδιών που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση του Δήμου Διονύσου. Έξι σχολικές χορωδίες, ανάμεσα τους η μικτή χορωδία του πρώτου δημοτικού σχολείου Νέων Παλατιών και του Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού, έκαναν  μικρούς και μεγάλους να συγκινηθούν και να έρθουν με έναν πολύ ζεστό και μελωδικό τρόπο πιο κοντά στα Χριστούγεννα. 

Ερμηνεύοντας εορταστικά τραγούδια αλλά και μελωδίες από το γενικότερο ρεπερτόριό μας, όλοι όσοι συμμετείχαμε ως χορωδοί, μαζί και η υποφαινόμενη,  νιώσαμε ότι μπορέσαμε να παρακινήσουμε τον κόσμο  να μας ακολουθήσει σε ένα ταξίδι γεμάτο νότες, με όχημά μας τις παιδικές φωνές και την αθωότητά τους.  Το  αποτέλεσμα φάνηκε να δικαίωσε τους κόπους μας και ξεσήκωσε το θερμό χειροκρότημα των πολυάριθμων θεατών που γέμισαν το όμορφο αμφιθέατρο του Αρσάκειου Εκάλης, που φιλοξένησε τη συνάντηση. 

Μεγάλο «ευχαριστώ» χρωστούν οι δύο χορωδίες των σχολείων μας στον κ. Γεώργιο Γκιολέ, μουσικό και Υποδιευθυντή του 1ου Δημοτικού σχολείου Σκάλας Ωρωπού και Νέων Παλατίων, που σήκωσε το βάρος της προετοιμασίας, της διεύθυνσης και των προβών. Γιατί ναί! Είναι γεγονός. Το φετινό πρόγραμμα της χορωδία μας είναι ιδιαίτερα φορτωμένο σε σχέση με τα τελευταία χρόνια, όταν η πανδημία δεν επέτρεπε την πραγματοποίηση εκδηλώσεων και την δυνατότητα παρακολούθησής τους από το κοινό. Βρίσκοντας, τώρα, τον παλιό μας εαυτό, είμαστε -έτσι νιώθουμε- προετοιμασμένοι για τα καλύτερα, που, όπως είπε κάποιος, κάποτε, στο τέλος πάντα έρχονται.

Σχολικός λαχανόκηπος! Γιατί στο σχολείο τα φυτά είναι πια πολύ cool! Από την Ιωάννα Μήλα.

 
Φέτος στο σχολείο τα φυτά είναι πολύ cool!

    Αυτή τη χρονιά, το σχολείο μας έχει αναλάβει πολλές διαφορετικές δράσεις. Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ιδέα, που άρεσε σε πολλούς ήταν κι εκείνη του σχολικού λαχανόκηπου. Ο καθηγητής της Φυσικής Αγωγής κ. Κουτσαμπέλας είχε το γενικό πρόσταγμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι χωρίς παιδιά, στο σχολείο δεν γίνεται τίποτε. Πιάσαμε, λοιπόν, όλοι δουλειά και, σύντομα, το σχολείο μας απέκτησε έναν μικρό λαχανόκηπο.

     Ο λαχανόκηπος διαθέτει από λαχανικά όπως είναι τα καρότα, τα λάχανα και τα μαρούλια, μέχρι αρωματικά, όπως είναι η ρίγανη κι ο μαϊντανός, και φυτά ανθοφορίας και καλλωπιστικά. Ακόμα, έχουμε καρποφόρα δέντρα που φυτεύτηκαν σε προηγούμενες χρονιές, ως αποτέλεσμα διάφορων περιβαλλοντικών προγραμμάτων.

     Πολλοί μαθητές συμμετέχουν αναλαμβάνοντας το πότισμα ή την φροντίδα φυτών. Είναι ευχάριστη δραστηριότητα. Πιστεύω, όμως, ότι μια τέτοια δράση έχει και πολλαπλές θετικές επιδράσεις στους μαθητές. Είναι πολύ χρήσιμο, και περισσότερο για τα παιδιά που δεν προέρχονται από αγροτικές οικογένειες, να μαθαίνουν για την καλλιέργεια τροφίμων. Όσα παιδιά ασχολούνται και αναλαμβάνουν τον ρόλο του κηπουρού, διδάσκονται ανάλογες δεξιότητες ενώ προκαλούν ενδιαφέρον στους υπόλοιπους μαθητές οι οποίοι στη συνέχεια έρχονται να βοηθήσουν. Με αυτό τον τρόπο μας δίνεται και η ευκαιρία της συνεργασίας και της επικοινωνίας. Είναι μάλιστα και μια ευκαιρία για τα παιδιά της Α’ Γυμνασίου, που είναι καινούρια στο σχολείο, να γνωρίσουν μαθητές από μεγαλύτερες τάξεις. Τέλος, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, δημιουργείται μέσα μας το αίσθημα της ευθύνης και της υπομονής, αφού πρέπει να προσέχουμε τα φυτά και να ακολουθούμε τις οδηγίες προκειμένου να αναπτυχθούν σωστά, ενώ παράλληλα χρειαζόμαστε και υπομονή, ειδικότερα στη φροντίδα των ανθοφόρων.

Συνολικά, η δημιουργία του λαχανόκηπου στο σχολείο μας, δίνει την ευκαιρία στους καινούριους να προσαρμοστούν και να γνωριστούν με τα υπόλοιπα παιδιά, και παράλληλα ωφελεί όλους τους μαθητές να αναπτύξουν δεξιότητες κηπουρικής και να συνεργαστούν μεταξύ τους. Είναι μια δράση που φαίνεται να ελκύει όλο και περισσότερους μαθητές, και που δίνει μια ιδιαίτερη νότα στο Γυμνάσιο.

Ένα χαρμόσυνο δάσος στο 1ο Γυμνάσιο Σκάλας Ωρωπού! Φωτεινή Βαλλιανάτου, Βενετία Δασκαλάκη, Μαρία Ρουμελιώτη

  Κάθε τάξη μια ευχή! Ένα χαρμόσυνο δάσος στο 1ο Γυμνάσιο Σκάλας Ωρωπού.!

Ρεπορτάζ: Φωτεινή Βαλλιανάτου, Βενετία Δασκαλάκη, Μαρία Ρουμελιώτη

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και όλες οι τάξεις σπεύδουν για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πολύχρωμα στολίδια και λαμπερά διακοσμητικά γυρνούν και επιδεικνύονται από τάξη σε τάξη. Μαθητές και μαθήτριες περιφέρονται ανέμελα στους διαδρόμους με ονειροπόλο ύφος και  φορώντας τους κόκκινους σκούφους τους.

Τραγουδούν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μετρούν -για πρώτη φορά σωστά- τις μέρες, κι αυτό είναι η απόδειξη: όλα είναι εδώ για να μας υπενθυμίσουν ότι οι γιορτές πλησιάζουν!

Αυτή την εβδομάδα τα τμήματα του 1ου Γυμνασίου άδραξαν την ευκαιρία και στόλισαν καθένα τη δική του τάξη.  Κάθε αίθουσα  είναι διαφορετική! Μοναδικά στολίδια, διαφορετικά λαμπάκια, γιρλάντες και κατασκευές των μαθητών, σε έναν ιδιότυπο διαγωνισμό, στον οποίο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι - εκτός, ίσως, από τις πρίζες.   Φέτος,  ξεπέρασαν τον εαυτό τους!

Ο κάθε μαθητής, η κάθε μαθήτρια, έδωσαν στολίδια ή φωτάκια από το σπίτι τους ή το δωμάτιό τους. Έτσι, έβαλαν την δική τους πινελιά στο δέντρο της τάξης. Το κάθε δέντρο στο σχολείο είναι μοναδικό, όπως και το κάθε παιδί στο σχολείο είναι ξεχωριστό. Και κάθε τμήμα είναι λίγο περισσότερο σπίτι μας ετούτες τις μέρες, όταν τα σύννεφα είναι πιο σκούρα και τα λαμπάκια πιο δυνατά.

Όμως γιατί στολίζουμε δέντρο;

Πρόκειται, απλώς για μια υπενθύμιση του θαύματος  της γεννήσεως του θεανθρώπου. Κι ακόμα περισσότερο, με τη χαρά της παιδικότητάς τους, οι τάξεις γιορτάζουν "έγχρωμα" και όμορφα, αναπαριστώντας με ιδιαίτερο τρόπο όλα τα επιμέρους γεγονότα και τιμώντας, στην ουσία, το χαρμόσυνο αυτό γεγονός στο σύνολό του, με τον δικό τους διασκεδαστικό και παιχνιδιάρικο τρόπο.

Μέσα στην δύσκολη εποχή που διανύουμε οι μαθητές ξεχνούν τα προβλήματα τους, συνεργάζονται, δείχνουν στους συμμμαθητές από άλλες χώρες τα έθιμά μας. Το σχολείο γίνεται προέκταση της ζωής των μας. Αλλά, δεν ήταν πάντα;