Χτυποκάρδια στο θρανίο Νο2: ο τελικός της κασετίνας, Αγγελική-Δανάη Λίτσα

 

Χτυποκάρδια στο θρανίο Νο2: ο τελικός της κασετίνας

Από την Αγγελική-Δανάη Λίτσα

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ή αλλιώς το γνωστό σε όλους μας Μουντιάλ είναι μία ποδοσφαιρική διοργάνωση, η οποία πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια. Σε αυτήν παίρνουν μέρος οι εθνικές ομάδες των χωρών, οι οποίες κατάφεραν να προκριθούν ύστερα από προκριματικούς αγώνες. Πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά το 1930.

        Πολυνίκης του θεσμού είναι η Βραζιλία με πέντε κατακτήσεις και ακολουθούν η Γερμανία και η Ιταλία με τέσσερα τρόπαια, η Ουρουγουάη, η Γαλλία και η Αργεντινή με δύο και η Αγγλία με την Ισπανία με ένα.

    Φέτος, ομάδες και φιλάθλους φιλοξενεί το Κατάρ, σε μια εποχή, θα λέγαμε, ασυνήθιστη, αφού, συνήθως, τα πρωταθλήματα διεξάγονται το καλοκαίρι. Όμως, λόγω της υψηλής μέσης θερμοκρασίας που σημειώνει η χώρα το καλοκαίρι, κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο.

Το Μουντιάλ, για άλλη μια φορά έχει συνεπάρει μικρούς και μεγάλους, αφού όλοι είναι μπλεγμένοι στα δίχτυα του. Παιδιά που θέλουν απεγνωσμένα να δουν τον αγώνα εν ώρα σχολείου, καθηγητές που ρωτάνε για το σκορ, άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει μέχρι το Κατάρ για να δουν τους αγαπημένους τους παίκτες. Το φετινό Μουντιάλ έχει κάτι που το καθιστά ξεχωριστό. Είναι το τελευταίο για πολλούς παίχτες-θρύλους του σημερινού ποδοσφαίρου, που αγαπήσαμε, και οι οποίοι, λόγω της ηλικίας τους και των περιορισμένων ηλικιακών ορίων του ποδοσφαίρου, θα έχουν αποσυρθεί πριν το Μουντιάλ του 2026.

                                                                                                                      Ζωγραφιά: Ραβνίτ Καούρ

    Θα έλεγε κανείς πως ένα θρύλος δεν χωράει πουθενά. Ξεχωρίζει παντού. Όμως, ξεχωρίζει, ειλικρινά   τώρα, ανάμεσα στα στιλό και στα μολύβια; Σε κάθε γωνιά του σχολείου ο Messi, ο Mbappe, ο Neymar και πολλοί άλλοι παίκτες, σουτάρουν και πασάρουν πιο γρήγορα κι από την σκιά τους, στις ευφάνταστα καμουφλαρισμένες οθόνες, κάτω από τη μύτη των καθηγητών - και τις αγωνιώδεις ματιές των μαθητών. 

-   Κύριε να βγω λιγο έξω…θέλω τουαλέτα… 

-   Κάτσε εκεί που κάθεσαι…

-   Να πάω; Είναι μεγάλη ανάγκη!

-   Γιατί το έπαιξες όβερ; 

-   Κύριε δεν αισθάνομαι καλά. Ζαλίζομαι…

-   Το παθαίνουν πολλοί όταν ντριπλάρει ο Νεϊμάρ…

-   Κύριε, δεν κάνω πλάκα

-   Άντε, τράβα, μας ζάλισες. Α! Και γυρνώντας, πες μας και το σκορ…

    Κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί. Παρόλο που στην Ελλάδα είναι χειμώνας, η θερμοκρασία στις τάξεις με τα ανοιχτά παράθυρα ανεβαίνει για τα καλά λόγω της αγωνίας και του πάθους για τη νίκη. Η συζήτηση αντί για τους εκπαιδευτικούς ομίλους στήνεται γύρω από τους ομίλους της προκριματικής φάσης. 

    Ραντεβού, λοιπόν, μπροστά από την τηλεόραση για τον επόμενο αγώνα. Ή μπροστά από την κασετίνα. Μέχρι τότε Γλώσσα, Ιστορία, Μαθηματικά και υπομονή!

Ο Άι Βασίλης είναι σκέτη γλύκα! Από τις Εύα Αγγελάκη και Μαρίζα Παναγιωτέρη

 Ο Άι Βασίλης είναι σκέτη γλύκα!

Από τις Εύα Αγγελάκη και  Μαρίζα Παναγιωτέρη 

Το ξέρατε ότι το έθιμο του Άι Βασίλη δεν είναι το ίδιο στις άλλες χώρες;

Για παράδειγμα στην Αγγλία αντί για γάλα, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, αφήνουν μπράντι και καρότα για τον Άγιο Βασίλη και για τον Ρούντολφ, τον γνωστό τάρανδο που η διαρκώς κόκκινη μύτη του

είναι κάπως…ύποπτη.

Στην Γερμανία αντί για κάλτσες αφήνουν τα παπούτσια τους έξω και περιμένουν το να τους τα γεμίσει με γλυκά. Αν όμως είναι άτακτα, τους τα γεμίζει με κλαδιά.

 Για αρχή, όμως, ας μιλήσουμε για το δικό μας έθιμο του Άγιου Βασίλη... Σύμφωνα με τον μύθο, την παραμονή των Χριστουγέννων ένας κύριος με μακριά άσπρη γενειάδα και κόκκινη στολή προερχόμενος από τον Βόρειο Πόλο, πετάει με το έλκηθρό του μαζί με τους έμπιστους οδηγούς του και  τους 9 ταράνδους του, και μοιράζει δώρα στα καλά παιδιά, ενώ στα κακά παιδιά μοιράζει κάρβουνα. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν τον έχουν δει;

Αλλά στην πραγματικότητα τρυπώνει μέσα από την καμινάδα όταν όλοι κοιμούνται και τοποθετεί τα δώρα κάτω από το δέντρο ή στις κάλτσες, αφού πρώτα φάει τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, και πιει το γάλα που  του έχουν αφήσει τα παιδιά.

Για τους Έλληνες ορθόδοξους ο Άγιος Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, ενώ στην Δύση είναι ο Άγιος Νικόλαος.

Ωστόσο και σε άλλες χώρες τα έθιμα διαφέρουν. Στην Αγγλία τα παιδιά γράφουν το γράμμα στον Father of Christmas που του δίνουν ευχές και του ζητούν το δώρο τους.

Ρίχνουν το γράμμα μέσα στο τζάκι, ώστε ο καπνός να το πάρει μαζί του και από την καμινάδα να το οδηγήσει στον Βόρειο Πόλο.

Στην Αυστραλία  Τις μέρες των Χριστουγέννων έχουν καλοκαίρι, γι ΄αυτό συνηθίζουν μετά το γεύμα των Χριστουγέννων να πηγαίνουν είτε στην παραλία, είτε για έναν αγώνα κρίκετ. 

Στην Γερμανία, στις 6 Δεκεμβρίου γιορτάζεται ο Ζανκτ Νίκλαους (ο Άγιος Νικόλαος) που είναι παρόμοιος του Άγιου Βασιλείου ως προς το έθιμο των δώρων. Οι Γερμανοί δίνουν μεγάλο βάρος στη διακόσμηση των σπιτιών τους την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων. 

Αυτά είναι μερικά από τα πιο γνωστά έθιμα των άλλων χωρών.

Και αφού μπήκαμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων μην ξεχνάτε να είστε καλά παιδιά, γιατί ο Άγιος Βασίλης, αντί για δώρο θα σας φέρει κάρβουνο.

Οι σύγχρονοι νέοι και τα μουσεία.

 ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΣΕΙA

     Από τη Μαρία Ρουμελιώτη

    

    Πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τους νέους στα μουσεία; Γιατί οι νέοι γυρίζουν την πλάτη τους στα μουσεία; Πρόκειται για ερωτήματα που φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια απασχολούν και τους ειδικούς της εκπαίδευσης αλλά και όσους εργάζονται στα μουσεία και οραματίζονται τα μουσεία του μέλλοντος. 

Η αλήθεια είναι ασφαλώς πολύπλοκη. Είναι φανερό, από τις έρευνες που γίνονται, ότι πολλοί νέοι δεν ενδιαφέρονται για τα μουσεία γιατί πιστεύουν ότι τα μουσεία είναι κρύα και απρόσωπα, και παρέχουν γνώσεις που δεν τους αφορούν. Τα βλέπουν ως σκονισμένους χώρους που απλώς  παρουσιάζουν αρχαία αντικείμενα για μια μικρή ελίτ ανθρώπων που τους ενδιαφέρουν. Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι οι ξεναγήσεις είναι βαρετές και με μεγάλη διάρκεια και σχετικές με θέματα που δεν ανταποκρίνονται στα γούστα και στη σύγχρονη κουλτούρα των περισσότερων νέων. Επίσης, αρκετοί συνδέουν τις ξεναγήσεις στα μουσεία με το σχολείο, αφού τις περισσότερες επισκέψεις τις κάνουν κατά τη διαδικασία μιας εκπαιδευτικής επίσκεψης.

     Τέλος, οι νέοι έχουν τον φόβο ότι δεν θα καταλάβουν γιατί οι ξεναγοί χρησιμοποιούν μία δύσκολη, απαιτητική γλώσσα που τους κάνει να νιώθουν ανεπαρκείς και να χάνουν το ενδιαφέρον τους. Ένας τρόπος για να προσελκύσουμε τους νέους στα μουσεία, λοιπόν, είναι να διαλέξουμε θέματα κοντά στην κουλτούρα και τα γούστα των νέων. Για να ολοκληρώσω, μάλιστα το θέμα, καταθέτοντας και την προσωπική μου εμπειρία, δεν είναι λίγες οι φορές που βρέθηκα σε ανάλογη αμηχανία. 

    Δεν έχω τις απαντήσεις, φυσικά, ωστόσο πιστεύω πως είναι σημαντικό να δώσουμε την ευκαιρία στους νέους να επισκέπτονται συχνότερα τα μουσεία, μέσα από δραστηριότητες που έχουν σκοπό να μάθουν τα παιδιά διασκεδάζοντας και όχι επαναλαμβάνοντας το σχολικό μάθημα. Ίσως, μια τέτοια πρόταση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.  

Η Ζωή Ανδρικοπούλου στο «Τα μάθατε τα νέα;».

 Η δημοσιογραφική ομάδα της εφημερίδας μας συναντά μια πρωταθλήτρια!

Γράφουν οι Βενετία Δασκαλάκη και η Αγγελική-Δανάη Λίτσα

Η ζωή της 

Η Ζωή Ανδρικοπούλου γεννήθηκε στην Βουδαπέστη και ήρθε στην Ελλάδα στην ηλικία των 5 ετών. Η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στα Καμμένα Βούρλα. Από μικρή είχε κλίση στον αθλητισμό. Έκανε ρυθμική, τέννις και πολλά άλλα αθλήματα, μέχρι την στιγμή που ανακάλυψε τον στίβο, τον οποίο και λάτρεψε με όλη της την ψυχή. Όπως μας είπε και η ίδια, το ταλέντο της διακρίθηκε από τους καθηγητές της στα σχολικά πρωταθλήματα, οι οποίοι και την ώθησαν τελικά  στον πρωταθλητισμό του στίβου. 

Είναι αθλήτρια των 1500 μέτρων και των 3000 μέτρων με φυσικά εμπόδια, και, όπως η ίδια έχει δηλώσει, η μεγαλύτερη της επιθυμία είναι να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

Έχει περάσει μεγάλες στιγμές πίεσης στην ζωή της, όμως η θέληση της να πετύχει την έκανε να συνεχίσει και να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο της. Η ζωή της, τόσο μεταφορικά, όσο και κυριολεκτικά, είναι ένας αγώνας δρόμου με ανταγωνιστές τον εαυτό της και το χρονόμετρο. 

Η Ζωή Ανδρικοπούλου με χαμόγελο και καλοσύνη ήταν πρόθυμη να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα μας.Έτσι η δημοσιογραφική μας ομάδα άδραξε την ευκαιρία και μάθαμε περισσότερες πληροφορίες για την πρωταθλήτρια.

 Συνέντευξη 

Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία σας στον αθλητισμό μέχρι τώρα ;

Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα . Κάθε μου νίκη την αντιμετωπίζω με τόση χαρά! Νιώθω ευγνωμοσύνη που τα κατάφερα . Αισθάνομαι αειφορία που πέτυχα τον στόχο μου. Νιώθω μια τεράστια ηθική ικανοποίηση. Από την άλλη πλευρά, σε κάθε μου ήττα, αρχικά κυριαρχεί η λύπη, η απογοήτευση. Όμως προσπαθώ να δω την κάθε μου ήττα σαν μια ώθηση για να προσπαθήσω περισσότερο την επόμενη φορά και να τα καταφέρω.

Πώς αντιμετωπίζατε στην παιδικά σας ηλικία τις διαφορές που είχε η ζωή σας σε σχέση με τα άλλα παιδιά;

Στο σχολείο ένιωθα διαφορετική σε σχέση με τους συμμαθητές μου, όπως και εκείνοι με έβλεπαν διαφορετικά, λόγω των διαφορετικών διατροφικών μου επιλογών, και της αποχής μου από την κοινωνική ζωή - ψυχαγωγία, καθώς έδινα προτεραιότητα στις προπονήσεις και την αθλητική εξέλιξή μου. Η διαφορετικότητα μου, πάντα μου άρεσε.

Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχετε από τον αθλητισμό;

Η καλύτερη στιγμή που έχω βιώσει ήταν όταν βγήκα δεύτερη στον ημιμαραθώνιο στη Σαγκάη το 2017. Ήταν τρομερή εμπειρία. Δεν είχα ποτέ ξανά επισκεφτεί την Κίνα. Έμεινα μία εβδομάδα και ήρθα σε επαφή με έναν διαφορετικό πολιτισμό και κουλτούρα.

Τα αναβολικά είναι ένα θέμα που απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό τον αθλητισμό, τι έχετε να πείτε εσείς ;

Στον αθλητισμό αυτό το πρόβλημα πάντα υπήρχε. Είμαι κατά της χρήσης αναβολικών. Είναι η φιλοσοφία μου έτσι. Θέλω να πιστεύω ότι η WUANDA και το ΕΣΚΑΝ συμβάλλουν στην καταπολέμηση του φαινομένου.

  

  Η ομάδα των ρεπόρτερς και η Ζωή Ανδρικοπούλου 

Επίσκεψη στα προπονητήρια της Εθνικής Στίβου!

 Επίσκεψη στα προπονητήρια της Εθνικής Στίβου!

Γράφει η Φωτεινή Βαλλιανάτου 

Στα προπονητήρια της Εθνικής Ομάδας στίβου, στον Άγιο Κοσμά, βρέθηκε το 1ο Γυμνάσιο Σκάλας Ωρωπού, στο πλαίσιο προγραμματισμένης διδακτικής επίσκεψης. Για το μάθημα της Φυσικής Αγωγής ο λόγος, και για να έρθουμε σε επαφή με τους πρωταθλητές που τιμούν την χώρα μας στις μεγάλες διοργανώσεις, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε ένα από τα σημαντικά προπονητήρια της Ελλάδας. Πολύ όμορφες, περιποιημένες και μεγάλες εγκαταστάσεις! Αρχικά, οι ομάδες μας περιηγήθηκαν στο εσωτερικό του σταδίου, όπου οι αθλητές κάνουν τις καθημερινές προπονήσεις τους. Είδαμε όργανα γυμναστικής, φυσικοθεραπευτήρια, και παρακολουθήσαμε την καθημερινή ρουτίνα ενός πρωταθλητή. Γνωρίσαμε στη συνέχεια από κοντά τους αθλητές, αλλά μαζί με αυτούς το άγχος τους, την πάλη που έδινε ο καθένας την ώρα που έτρεχε, με τον εαυτό του και το χρονόμετρο. Πήραμε συμβουλές και γνωρίσαμε το πώς είναι στην πραγματικότητα η ζωή ενός αθλητή, γεμάτη κόπους, στερήσεις, υπέρβαση του ίδιου του εαυτού του. Ήταν μια μέρα κερδισμένη, αφού μπορέσαμε από κοντά να πληροφορηθούμε όσα μόνο υποψιαζόμασταν, αλλά και να ρωτήσουν αθλητές για  απορίες και πράγματα που μας ενδιέφεραν. Κυρίως, να γνωρίσουμε για το στίβο ακόμα περισσότερα πράγματα! ΄

17 Νοέμβρη - Το Πολυτεχνείο ζει, το Πολυτεχνείο εμπνέει!

Από τις Λυδία Βογιάκη και Σμαράγδα Κουσκούνη

  Μια αξέχαστη γιορτή γεμάτη συγκίνηση για τους φοιτητές του Πολυτεχνείου! Μετά από πολλή προσπάθεια, πρόβες και κούραση, το 1ο Γυμνάσιο  Σκάλας Ωρωπού  υλοποίησε  μια, κατά τη γνώμη μας εξαιρετική παράσταση, για να τιμήσουμε, δάσκαλοι και μαθητές, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία σήμανε την αρχή του τέλους για το παράνομο και αντιδημοκρατικό καθεστώς της Χούντας!

    17 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η γιορτή μας προς τιμήν των φοιτητών που δεν φοβήθηκαν τα τανκ! Παιδια με όνειρα, όχι διαφορετικά από τα δικά μας - κι ωστόσο, όχι απλά παιδιά.  Παιδιά με ήθος και θάρρος, παιδιά που δεν φοβήθηκαν κανέναν, παιδιά που θυσίασαν την ζωή τους... Γι'αυτό και το σχολείο μας προσπάθησε για το καλύτερο αποτέλεσμα. 

    Η ζωντανή μουσική από την ορχήστρα μας, σε συνδυασμό  της μελωδικές φωνές των παιδιών της χορωδίας, επετειακά βίντεο και ζεστές αναγνώσεις σε ποιήματα και πεζά από μαθητές και μαθήτριες, μας βοήθησαν να θυμηθούμε και να βρούμε μέσα μας το αληθινό μήνυμα της επετείου... Μαζί με τις ευχές για έναν καλύτερο και πιο ελεύθερο κόσμο,  ευχηθήκαμε επίσης να είμαστε όλοι μαζί πάλι του χρόνου, για να βρεθούμε δίπλα-δίπλα σε ανάλογες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής.  

Επίσκεψη στο Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής - Βόλτα στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος»!

 Επίσκεψη στο «Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής» με την Β΄ Τάξη του 1ου Γυμνασίου Σκάλας Ωρωπού

Από την ανταποκρίτριά μας Λυδία Βογιάκη 

Σήμερα 8 Νοεμβρίου, πραγματοποιήσαμε μια εκπαιδευτική επίσκεψη στο Ελληνικό Μουσείο Πληροφορικής με το 1ο Γυμνάσιο Ωρωπού. Η αναχώρηση έγινε στις 8:30 π.μ. Ευχάριστη διαδρομή, η πλάκα στο πούλμαν κλασική και αναμενόμενη, και, ας είμαστε ειλικρινείς, η επίσκεψη ικανοποίησε τις αναγκες όλων μας και μας πρόσφερε ώρες γέλιου, χαράς και ανάπαυλας από τα μαθήματα. Οι λίγες αυτές ώρες ήταν αρκετές, ωστόσο, και για να έρθουμε σε επαφή με πολλές πληροφορίες και με μέρη της κοντινής μας Αθήνας που μας ήταν ως τώρα άγνωστα. 

 

Αρχικά, το ταξίδι μας ξεκίνησε από το υπέροχο "Μουσείο Πληροφορικής". Η ξενάγηση άρχισε με ένα πρόγραμμα το οποίο μας ενημέρωνε με επικοινωνιακό τρόπο για την εξέλιξη της πληροφορικής μέσα στον  χρόνο.  Στον χώρο βρίσκονταν διάφορες συσκευές: παλιοί υπολογιστές, δίσκοι δεδομένων, παλιά τηλέφωνα, συσκευές τεχνολογίας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Την προσοχή μας κέρδισαν διάφορα αντικείμενα,  κάποια πιο παλιά, κάποια πιο σύχρονα. Ήταν ένα πραγματικά ενδιαφέρον πρόγραμμα, ειδικά για όσες και όσους από μας ασχολούνται πιο ενεργά με την τεχνολογία και την εξελιξή της, και, ίσως, ονειρεύονται να κάνουν κάτι σε αυτόν τον τομέα αργότερα. Το μουσείο αυτό είναι μοναδικό σε ολόκληρη την Ελλάδα και, προσωπικά, το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αφού το πρόγραμμα τελείωσε, μας δόθηκε χρόνος  να παίξουμε διάφορα παιχνίδια στους υπολογιστές και στις παλιές, κλασικές πια, παιχνιδομηχανές - μια πολύ ενδιαφέρουσα επαφή με μια άλλη εποχή, που έφερε, μοιραία, συγκρίσεις και σκέψεις. Όλοι μας ενθουσιαστήκαμε από το πόσο διαφορετικά  ήταν τα μηχανήματα παλαιότερα και πόσο έχουν αλλάξει.

 

Στην συνέχεια, ήρθε η ώρα για μια γρήγορη επίσκεψη στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» που βρίσκεται στην Καλλιθέα. Οι καθηγητές, μας άφησαν περίπου 45 λεπτα για να εξερευνήσουμε το πάρκο. Αρχικά, πήγαμε εγώ και οι φίλοι μου στον βοτανικό κήπο. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα περιγράφονται οι μυρωδιές των αρωματικών φυτών και οι υφές των κάθε λογής δέντρων -  και φυσικά  θαυμάσαμε την υπέροχη θέα του προς τη θάλασσα! Αργότερα επισκεφτήκαμε την περίφημη νέα Εθνική Βιβλιοθήκη με τα χιλιάδες βιβλία και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Έπειτα καθίσαμε να απολαύσουμε το γραφικό τεχνητό κανάλι που στολίζει την πρόσοψη του κυρίως κτιρίου. 

Δυστυχώς, η ώρα πέρασε γρήγορα. Χωρίς διάθεση να φύγουμε,  μαζευτήκαμε στο λεωφορείο για να επιστρέψουμε στο σχολείο.Κατά την διάρκεια της επιστροφής συζητήσαμε  πώς μας φάνηκε αυτη η επίσκεψη και όλοι συμφωνήσαμε ότι περάσαμε όμορφα.Συχνά, όσο μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας σχολικής επίσκεψης δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται οργάνωση και μελέτη για να πραγματοποιηθεί με ασφάλεια και να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων των παιδιών, που, για να λέμε την αλήθεια, διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Βασικό χαρακτηριστικό είναι η υπευθυνότητα, τόσο από την πλευρά των παιδιών όσο και των καθηγητών που τα  συνοδεύουν. Σίγουρα, πάντως, παρατηρώ ότι τα  παιδιά μέσα απο τις εκδρομές περνάνε εξαιρετικά ευχάριστες στιγμές, μαθαίνουν επιτόπου και δουλεύουν πάνω σε γνώσεις από τα μαθήματα. Ίσως, όμως, το μεγαλύτερο κέρδος είναι ότι περνώντας ευχάριστα, ταυτόχρονα γνωρίζονται καλύτερα με τους φίλους και τους συμμαθητές τους. Αν είναι έτσι, τότε νομίζω ότι η σημερινή  εκπαιδευτική επίσκεψη ήταν επιτυχημένη γιατί περιλάμβανε όλα τα παραπάνω!